Hazin son: uyku eğitimi işe yaramadı

Uyku eğitimi ile ilgili internette ne kadar arama yaptıysam hep ''mutlu son''la başlayan hikayeler gördüm. Bense hazin bir sondan bahsedicem. Belki biz istisnalardanızdır çünkü herkes çok memnun kalıyor. Ama bizim durmumuzda olan çocuklara ısrar edilmesinin çok yanlış olduğunu düşünüyorum  bir hekim olarak ve anne olarak tabii. Bu konuda fikrini aldığım iki ayrı çocuk psikiyatristi de bu yöntemlerin öğrenilmiş çaresizlik olduğunu çok mecbur kalmadıkça da  (uykusuzluk yüzünden çocuga zarar veren ebeveynler ve öncesinde tüm nazik yöntemlerin denenmesi durumları söz konusuysa)  önermediklerini söylemişlerdi. Ama ben biraz kulak arkası yapmıştım. Herkes sonuçtan çok memnundu ve ben işe başlıyordum...
   14 gün sonra, çalışmamıza kendi isteğimle son verdim. Çünkü çok yoruldum. başlangıç zor olacaktı ama giderek düzelecekti. Giderek daha az ağlayacak gece daha az uyanacaktı. Anlatılanlar, okuduklarım hatta eşimin kuzeninin deneyimi de aynen böyleydi. Başlangıcını zaten uzun uzun anlattım. Zaman zaman çok sinirlendim. Daha fazla manevra bekliyordum doğrusu. Yönlendrimede daha farklı şeyler olmalıydı. Yoksa bebeği bırak önce dokun sonra dokunma ağlasın sabret. 1 saat , 1bucuk saat... Bu bir yöntemse de bana uymamıştı. Daha doğrusu bizim ufaklığa uymamıştı. Biz direnci kırılsın diye beklerken o işi inada bindirdi. Gözlerini kaşımaktan, ağlamaktan gözlerinin etrafı kıpkırmızı oldu, kontakt dermatit gelişti. Birkaç gün sonra da tüm vücudunda döküntüler başladı. Egzama benzeri. Stresten, üzüntüden.. Biz doktora gittik ben açıkçası kızacak çocuğu ne hale getirmişsiniz diyecek diye beklerken, adam bize geç bile kaldınız, ağlasın bişey olmaz devam edin dedi. Şaşırdım önce ama sonra emzirme konusunda da çok kuralcı bir tutumu olduğunu hatırlayınca.. O zaman da bize 3 saatte bir emzireceksin.. artık 4 saatte bir emireceksin... emmezse vermeyeceksin bir sonraki öğünü beklemeyi öğrenecek diyordu. Ulan 3 aylık bebeyle mi inatlaşacam. Anlamıyor ki cocuk neyin eğitimi bu? İşte şimdi de aynı tutumdaydı. E sormazlar mı sevgili doktor biz sana her ay düzenli geldik. Madem geç kaldık bir diyiverseydin, doğru zamanı ne zamandıysa, bize 'uykularınız nasıl' 'Uyku eğitimi filan' !!!  Sinirlendim. Doktordan çıktığımızda Emrah da ben de afallamıştık. Biz yanlış yaptık heralde vazgeçmekle devam mı edelim dedik. Kafamız karman çorman eve döndük. O geceyi de 4 uyanmayla geçirince ertesi gün danışmaını aradım ve teşekkür ederim ilginize ama ben devam edemeyeceğim dedim. Aslında zaten 14 günlük bir eğitimdi bizim satın aldığımız. ve 750 lira gibi gözardı edilemeyecek de bir rakam ödemiştik. Danılmaınımız devam edelim bazen 1 ay sürüyor ama sonunda mutlaka oluyor diyordu. Fakat benim artık bu tempoya, uykusuzluğu, oğlumun çığlıklarına hiç tahammülüm kalmamıştı. Gece de ortalama 3 uyanma, gündüz 2 akşam 1 toplam 6 uyku ve çığlıklar ağlamalar... Uzun uzun konustuk, sağolun dedim. Biliyorum iyiniyetiniz ama benim bu süreci yönetecek gücüm sabrım kalmadı. Çünkü Gökdeniz uyumadığında ve inatla ağladığında çok sinirlenmeye çocuğa sert davranmaya başladım. Vicdan azaplarım tren olmuş birbirini kovalarken, Emrah'la sürekli kavga ederek ve kendimi bu kadar yorgun, kötü hissederek... Bir de Gökdenizin eli yüzü döküntü, kızarık.
Netice de vazgeçtik. Sözleşmede 14 gün sonunda eğitim başarılı olmazsa para iadesi yapılır yazıyordu. Telefonun sonunda DAnışman hesap bilgilerinizi gönderin, iadenizi yapayım dedi. Böylece bu hikaye bitmiş oldu.
Dün Gökdeniz 23te ve gece 4te uyandı. 23te  emzirdim ki zaten o saatlerde hep emziriyordum uyudu. 4te Emrah gitti yanına pişpişlemiş 15 dkda uyumuş. Sabah 7de uyandı. Eğitime göre çok daha iyi bir geceydi. Ve farkettim ki gökdeniz de çok ciddi bir ayrılık anksiyetesi gelişmiş. Ben artık yanında bekliyorum uyusun diye sürekli dönüp yerimde miyim diye bana bakıyor. O halini görünce çok üzüldüm.
Bir de şunu farkettim, kurallarla olmuyor bu iş. Hep denilen bebekler rutini sever, aynı saatte yatır, uyandıktan şu kadar saat sonra uykusu gelir mutlaka o saatte yatır, şu kadar emmeli bu kadar yemeli. İki memeyi 15er dakika emmeli yok efendim bi zaman sonra gece emmemeli. Çocuğun odası ayrı olmalı, gündüz kucağa çok alınmamalı vs vs. Belki çoğu çocuk böyledir ama benimki diil işte. Ve bunlara uyamayıca kendimi hep suçlu başarısız hissedip çocuğa ısrar ettikçe onu da sinirli bi hale getirdim. Emme konusunda da çok ısrar etmiştik daha önce ve Gökdeniz ruh hastası gibi bakmaya davranmaya başlamıştı. Ne zaman ısrarı bıraktım. Emmek istemeyince ağzına meme sokmaya çalışmadım sonra çocuk da ben de rahatlayıp mutlu olduk.
Yeni mottom, zamanın imbiğinden süzülüp gelen metodlar en güvenilir olanlarıdır.. Biraz dönüp bekmak mı lazım acaba bizler, anne-babalarımız nasıl büyümüşlerdi. Köy yerinde 11 çocuk büyütürken onca iş yapan emekçi annelerimiz nasıl halletmişlerdi bu işi... Bu konuda üşenmezsem Doğan Cüceloğlu'nun çok güzel düşünceleri var onları yazıcam sonra... Blki ben gibi bi çaresize yardımcı olur :)