Uyku egitimi tantanasindan sonra hic yazamadim. Akabinde bir bakici arama bulma seruveni ve ise baslama stresi. Oyle boyle derken gecmis 3 ay. Ise baslayali 3 ay olmus, Gokdeniz 15 aylik olacak. Sut iznim bitecek... simdi eve gec gelmeye baslayacam. Bugune kadar 2bucukta cikiyodum. Bundan sonra 4te cikacam. Buna da sukur tabii ama evle is arasi 35km olunca yol 1 saate uzuyor. Annemlere yakin olsun diye buraya tasindim. Ama iyi mi yaptim bilmiyorum. Annemle aramda garip bir anne kiz iliskisi var. Annem beni hic bir zaman anlayan biri degildi. Mesela dugunum var ertesi gun bana evde is yaptirmaya filan calisiyordu. Bana yardim et sunu yapalim bunu getir gotur gibi. Ne bilim insan bi sorar kisisel bi ihtiyacin var mi filan. 33 yasima giriyorum geriye biraktigim hayatta oyle sicak sevgi ve sefkat dolu bi anne anisi goremiyorum. Ariyorum ama bulamiyorum uzulerek. Hep is yapan, yemek yapan, cay icen bir anne. Zamanla cesitli hastaliklara sahip oldu bu sefer de evde yardimcilar belirdi. Is de yapmaz oldu. Zaman la arkadas komsu olayi azaldi. Kendi kendine tv basinda oturan ama hep cay icen bi anne. Guzel yemek yapar, hep temizdir evimiz, camasirlar katli utulu filan. Ama ne bilim boyle kucaginda yattigim, simsiki sarildigim sefkatine saklandigim biri degil yani. Yalniz buyudum. Gorunir diildi bu yalnizligim. Annem hep yanimda, ben dogumca isi birakmis, evde hep birileri var. Ben oyuncak oynarim, okuldan gelirim evde kek pogaca yapilmis, ustumuz basimi z tertemiz. Ama iste sonra sonra farkettim bu yalnizligi. Baska annelere baktim, gordum. Zamanla yadirgar oldum. Ya da arkadaslarim, sevgilim-esim yani Emrah diilendirdi zaman zaman. Kizdim, tersledim. Ama sanki dogruymus da dedim icimden. Simdi anne oldum. Ve ben eger oglum isterse sanirim omrumu ona adarim. Yani o 32 yasina gelse de yaparim. Mesela alt komsunun kardesimle yasit kizi var. Istanbulda yasiyor ve evlenmek uzere. Torunum olunca emekli olup gidip bakarim diyor. Ogretmen. Annem.. ben ona yakin tasindim. Sabahlari cocugu ben birakiyorym. Yanina bakici koydum. Ve idare ediyorum. O beni idare etmiyor yani. Ben ediyorum. Bence ben onun hakettiginden daha iyi bir cocugum. Ama annem ondan daha cok sevecek kimsem yok. Napiim..
Iste ise gidip gelmeye basladigimda dusundum. Hep yaninda kalabilseydim keske diye. Ama belki de boyle olunca zamanin kiymetini biliyorsun. Oglum yanimdayken onunla oynamanin ne demek oldugunu.. onu her emzirirken seni seviyorum demeyi.. benim onu ne kadar sevdigimi icine dantel gibi oslemek istiyorum. Hatiralarinda, giz kapaklarinin ardinda sicacik bir tebessum olarak kalmak istiyorum. Insallah basaririm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder